Συχνές Παθήσεις

Η κίνηση του σώματος, το βάδισμα, ρυθμίζεται από πολύπλοκους συνδέσμους και τένοντες, οι οποίοι βρίσκονται στα πόδια μας. Ο τρόπος με τον οποίο βαδίζουμε, αντανακλά σε όλο μας το σώμα. Από μικρά παιδιά προσπαθούμε να στηριχθούμε και να κρατήσουμε ισορροπία στο σώμα μας, βασιζόμενοι στα κάτω άκρα. Η πρόληψη για αποφυγή ασθενειών και τραυματισμών των ποδιών, είναι σημαντική.

Η παιδική ηλικία

«Τα παιδιά αρχίζουν από μικρή ηλικία να βαδίζουν σε μια ευρεία βάση στήριξης, γι αυτό τα πόδια τους τα έχουν σε απαγωγή , -πάνε προς τα έξω-, για να έχουν μεγαλύτερη σταθερότητα βάδισης. Με το χρόνο, οι κινητικές τους δεξιότητες αναπτύσσονται. 
Τα πιο συχνά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γονείς και τα παιδιά στην παιδική ηλικία αφορούν προβλήματα σε σχέση με τη μορφολογία του ποδιού, όπως:
-Πλατυποδία: Υπάρχει έλλειψης της ποδικής καμάρας. Μέχρι την ηλικία των 4 ετών ,τα παιδιά έχουν πλατυποδία γιατί δεν έχει αναπτυχθεί η ποδική καμάρα. «Μας ενδιαφέρει κυρίως , εάν η φτέρνα του παιδιού πάει προς τα έξω ή προς τα μέσα (βλαισότητα ή ραιβότητα) σε συνδυασμό με την πλατυποδία. Αυτό είναι κάτι που χρειάζεται παρακολούθηση. Ενδιαφέρον είναι επίσης, εάν η πλατυποδία είναι εύκαμπτη και διορθώνεται με συντηρητικές μεθόδους, ειδικά πέλματα που γίνονται μετά από πελματογράφημα ή λήψη προπλάσματος.  Τα κάτω άκρα χρειάζονται μια σωστή ανατομική θέση , χωρίς να τα εγκλωβίζουμε»

-Κοιλοποδία: Σπάνια υπάρχει και είναι το αντίθετο της πλατυποδίας. Δηλαδή υπάρχει πολύ υψηλή ποδική καμάρα. Σ αυτή την περίπτωση παρατηρούμε, αν υπάρχουν δυσλειτουργίες στη βάδιση, αν πέφτει το παιδί, αν δεν μπορεί να περπατήσει σωστά, και αν υπάρχουν κάποιες παραλλαγές στη βάδιση νευρολογικές παθήσεις και μεταταρσαλγία
-Υπάρχουν παιδιά που βαδίζουν στις μύτες των ποδιών και αυτό πολλές φορές οφείλεται στον ρικνό-σφιχτό αχίλλειο τένοντα. Δηλαδή, ο αχίλλειος τένοντας με την γαστροκνημία δεν αναπτύσσονται σωστά, συσπώνται, και το παιδάκι, ή αργότερα ο ενήλικας περπατάει στις μύτες των ποδιών.

Στην εφηβεία

Μεγαλώνοντας τα παιδιά , ενδεχομένως να παρουσιάσουν παθήσεις όπως είναι η σπαστική πλατυποδία. Που σημαίνει, πως όταν αναπτύσσονται τα οστά μπορεί το ένα κόκαλο να κολλήσει με το άλλο και να δημιουργήσει κάποιες παραμορφώσεις και συσκολία στην βάδιση. Υπάρχουν συγγενείς παραμορφώσεις όπως είναι κάποιες γαμψοδακυλίες, ενωμένα δάκτυλα, υπεράριθμα δάκτυλα, προβλήματα που όταν διαγνωστούν θεραπεύονται. Κι όσο πιο νωρίς τόσο καλύτερα.

Σοσκελία ή ανισοσκελία

Πολλές φορές δημιουργούνται προβλήματα στη μέση ή στο ισχίο από ανισοσκελία. Το ένα ημιμόριο του σώματος δεν είναι ίδιο με το άλλο. Πρέπει να μετρούμε τα άκρα, ώστε να διαπιστώσουμε αν υπάρχει ανισοσκελία, καθώς εάν η διαφορά των δύο άκρων, είναι πάνω από 1,5 εκατοστό, μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα. Μερικοί ερευνητές λένε ότι και πάνω από 1 εκατοστό δημιουργεί προβλήματα στο άτομο (συχνά διαστρέμματα, οσφυαλγία κ. λ. π). Στον αθλητή ακόμη και τα χιλιοστά παίζουν ρόλο.

Πλατυποδία στα παιδιά

Η Πλατυποδία είναι μία ανατομική παραλλαγή του σκελετού μας κατά την οποία η ποδική καμάρα του ποδιού μας είναι χαμηλότερη από το φυσιολογικό και αποπεπλατυσμένη.
Βλαισοπλατυποδία είναι η ίδια κατάσταση σε συνδυασμό με έξω παρεκτόπιση της πτέρνας. Πολλές φορές οι δύο παραπάνω καταστάσεις συνδυάζονται.
Όλα τα παιδιά γεννιούνται πλατύποδα, η ποδική καμάρα, τα οστά, οι σύνδεσμοι και οι τένοντες που την στηρίζουν αναπτύσσονται σταδιακά μέχρι την ηλικία των 4-5 ετών.
Συνεπώς μέχρι την ηλικία αυτή δεν χρειάζεται κανενός είδους θεραπεία αφού η καμάρα δεν έχει ακόμη αναπτυχθεί, εκτός αν η πλατυποδία ή βλαισοπλατυποδία είναι μέρος μίας γενικότερης πάθηση οπού ένα από τα κλινικά ευρήματα είναι και η πλατυποδία.
Μετά την ηλικία των 4 ετών εφόσον το παιδί παρουσιάζει πλατυποδία καλό είναι να εξετάζεται, περισσότερο για ν αποκλειστεί κάποιο συνοδό γενετικό νόσημα που υπάρχει περίπτωση να την προκαλεί (σύνδρομο Marfan, Ehlers-Danlos-γενικευμένη χαλαρότητα αρθρώσεων). 
Στις περισσότερες περιπτώσεις η πλατυποδία είναι ασυμπτωματική το παιδί παίζει τρέχει χωρίς ιδιαιτέρα προβλήματα και παράπονα του τύπου πονάνε οι πατούσες ή κουράζονται τα πόδια του ή ότι μένει πολύ πίσω από τα άλλα παιδιά όταν τρέχει. Εάν όμως παραπονείται θα πρέπει να εξετασθεί από ειδικό Ορθοπαιδικό ώστε να διαπιστωθούν ή να αποκλειστούν κάποιες οστικές ή συνδεσμικέ ς ανωμαλίες που μπορεί να συνυπάρχουν. Υπάρχει περίπτωση η πλατυποδία να συνδυάζεται με κάθετη θέση του αστραγάλου η υπάρχει περίπτωση κάποια από τα οστά του ποδιού αντί να είναι ανεξάρτητα και να κινούνται υπό μορφή αρθρώσεων να είναι ενωμένα μεταξύ τους όπως πτέρνα με αστράγαλο, αστράγαλος με σκαφοειδές οστούν κτλ. Εάν δια πιστωθούν τέτοιες καταστάσεις αυτές θα πρέπει να αποκατασταθούν συνήθως χειρουργικά και όσο πιο γρήγορα αποκατασταθούν τόσο πιο ευνοϊκή είναι η μελλοντική εξέλιξη του ποδιού.
Η διάγνωση εκτός από την κλινική εξέταση και αν ο κλινικός ειδικός ορθοπαιδικός (παιδοορθοπαιδικός ή ορθοπαιδικός εξειδικευμένος στις παθήσεις των κάτω άκρων) κρίνει μπορεί να χρειαστεί να κάνει πελματογράφημα (μία ειδική αναίμακτη, ανώδυνη και χωρίς ακτινοβολία εξέταση) κατά την οποία το παιδί στέφεται και κατόπιν βαδίζει σε ένα δυναμοδάπεδο με αισθητήρες πίεσης και αναλύεται ο τρόπος βάδισής του. Άλλες εξετάσεις είναι ακτινογραφίες των ποδιών σε ειδικές λήψεις που θα πρέπει να γίνονται με το παιδί σε όρθια θέση ώστε να φορτίζει και σε πιο σπάνιες περιπτώσεις αξονική τομογραφία όταν υποπτευόμαστε οστικές γέφυρες.
Εξετάσεις DNA θα πρέπει να γίνονται στις σπανιότατες περιπτώσεις που υποπτευόμαστε κάποια γενετική ανωμαλία.
Υπάρχει όμως και ένας πολύ μεγάλος αριθμός παιδιών που παρουσιάζουν πλατυποδία χωρίς καμία σοβαρή αναπτυξιακή πάθηση και έχουν ή δεν έχουν ήπια συμπτώματα κούρασης στα πόδια τους, τα πόδια αυτά πολλές φορές θα βοηθηθούν από πέλματα τα οποία κατασκευάζονται μετά από λήψη προπλάσματος και με την βοήθεια πελματογράφου πολλές φορές, τα οποία είναι εξατομικευμένα για την ανατομική παραλλαγή του κάθε ποδιού ώστε να υποστηρίζουν και να ανυψώνουν την ποδική καμάρα και να κρατούν μια άρθωση που λέγεται υπαστραγαλική σε ουδέτερη θέση.
Σε περιπτώσεις μάλιστα που η πτέρνα έχει έξω μετατόπιση (βλαισοπλατυποδία) αυτό είναι απολύτως απαραίτητο ώστε να μπορεί ο Αχίλλειος τένοντας και η γαστροκνημία που καταλήγουν στη πτέρνα να λειτουργούν ανατομικά και εμβιομηχανικά σωστά . Ένα σωστά κατασκευασμένο πέλμα –εξατομικευμένο, το οποίο μπαίνει μέσα στο υπόδημα εξαλείφει την ανάγκη χρήσης ειδικά κατασκευασμένων υποδημάτων που κατά κόρο χρησιμοποιηθήκαν σε παλιότερες εποχές.