Συχνές ερωτήσεις

  -Πότε πρέπει να βάλουμε παπούτσια σε ένα βρέφος;

Ασφαλώς μετά την ηλικία της βάδισης. Τα παπούτσια τα χρειαζόμαστε κατά τη βάδιση. Η ηλικία αυτή κυμαίνεται μεταξύ 10-14 μηνών. Όμως, τα παπουτσάκια "αγκαλιάς" μπορούν να φορεθούν και από μικρότερης ηλικίας βρέφη.

  -Μέχρι ποια ηλικία περιμένουμε να βαδίσει ένα παιδί;

Μέχρι τον 16^ο-18^ο μήνα. Αν δεν έχει βαδίσει μέχρι αυτήν την ηλικία, τότε θα πρέπει το παιδί να εξετασθεί από ορθοπεδικό & παιδονευρολόγο.

 -Πρέπει τα παπουτσάκια να είναι ανατομικά;

Οι γνώμες των ειδικών ποικίλουν σ' αυτό το θέμα, αν και όπως φαίνεται κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητο. Ένα ειδικό όμως μαλακό υπόστρωμα (ανατομία) δίνει την αίσθηση της ξεκούρασης. Θα πρέπει όμως να τα αποφεύγουμε όταν το υπόστρωμα της ανύψωσης της ποδικής καμάρας είναι σκληρό, αφού αυτό προκαλεί ερεθισμό στο πέλμα, λόγω υπερβολικής και συνεχούς πίεσης σε αυτό.

 -Τα παιδικά παπούτσια πρέπει απαραιτήτως να είναι μποτάκια;

Τα μποτάκια βοηθάνε στην στήριξη μέχρι την ηλικία των 4-5 ετών αν και εφόσον διαθέτουν την απαραίτητα ενίσχυση στην φτέρνα. Οι ποδοκνημικές των παιδιών υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν πάσχουν για να χρειάζονται υποστήριξη και επιπλέον το ύψος που έχουν τα μποτάκια δεν προσθέτουν τίποτα στην στήριξη. Για λόγους αισθητικής ή εποχής, πολλοί γονείς προτιμούν μποτάκια.

 -Τελικά ποια παιδιά πρέπει να φορούν ορθοπεδικά παπούτσια;

Μόνο εκείνα που πραγματικά έχουν πρόβλημα στα κάτω άκρα, διαγνωσμένο από παιδο-ορθοπεδικό, παραγγέλλονται δε με συγκεκριμένες οδηγίες και προδιαγραφές, ανάλογα με την πάθηση.

 -Θα πρέπει τα παιδικά παπουτσάκια να είναι δερμάτινα;

Ένα πολύ σημαντικό μέρος του παπουτσιού είναι η εσωτερική φόδρα και ο πάτος του, επειδή έρχονται σε επαφή με το δέρμα του ποδιού. Ναι αυτά τα μέρη είναι προτιμότερο να είναι δερμάτινα.

 -Τι θα πρέπει να αποφεύγουμε:

 - Στενά παπούτσια. Δε βάζουμε ποτέ μικρότερο νούμερο στα ευαίσθητα παιδικά πατουσάκια.

 - Παπούτσια με στενή φόρμα που εμποδίζουν το παιδί να κουνά τα δάχτυλά του.

 - Παπούτσια με ψηλό τακούνι. Υπάρχει πιθανότητα να του δημιουργήσουν σοβαρά προβλήματα στο πόδι, μη αναστρέψιμα.

 - Στενές κάλτσες.

 -Τι πρέπει να προσέχουμε στα παιδικά παπούτσια;

-Να έχουν σκληρό κράτημα πίσω στην πτέρνα (ενίσχυση),

 -Ειδική σόλα από λάστιχο,

 -Εσωτερική μαλακή ανατομία

 -Να είναι άνετα (όχι πολύ μεγαλύτερα, ούτε στενά).

 -Τα παπούτσια να είναι σχετικά μαλακά και εύκαμπτα.

 - Να μη γλιστράει, για να το κρατά σταθερό στα πρώτα του βήματα.

 - Είναι σημαντικό να ελέγξετε το υλικό κατασκευής τους. Τα δερμάτινα είναι ιδανικά! Υλικά συνθετικά ή που δεν τηρούν τις προδιαγραφές μπορεί να προκαλέσουν ερεθισμό στο ευαίσθητο δερματάκι του παιδιού σας ή ακόμα και αλλεργική αντίδραση.

 - Να παρατηρείτε πάντα μήπως τους έχουν δημιουργήσει φουσκάλες ή τραυματισμούς. Αν συμβεί αυτό, πρέπει οπωσδήποτε να τους αλλάξετε παπούτσια! Αυτό το γεγονός δεν έχει να κάνει απαραίτητα με την ποιότητα του παπουτσιού.

 - Είναι σημαντικό τα παπουτσάκια που θα αγοράσετε να έχουν πόρους, ώστε να αερίζονται τα ποδαράκια τους!

 - Το επάνω μέρος του παπουτσιού δεν πρέπει να έχει σκληρές ραφές ή σημεία κόλλησης που μπορεί να τραυματίσουν το ευαίσθητο ποδαράκι του με την τριβή.

 - Το κούμπωμα του παπουτσιού πρέπει να είναι ρυθμιζόμενο, ώστε να κρατά το ποδαράκι του σταθερό.

Να έχετε υπόψη σας ότι το ποδαράκι των παιδιών μεγαλώνει πάνω από μισό νούμερο κάθε 3 μήνες, όταν είναι μεταξύ 16 και 24 μηνών και μισό νούμερο κάθε 4 μήνες, όταν είναι 2 με 3 χρόνων. Τέλος, μην ξεχνάτε ότι κάθε παιδάκι έχει τη δική του ανάπτυξη και τους δικούς του ρυθμούς! 

-Παπούτσια και ευκολία

Τα παπουτσάκια με κορδόνια ή με αγκράφες μπορεί μεν να είναι ελκυστικά για εμάς τους μεγάλους, αλλά για τα παιδιά είναι ένα εμπόδιο που θα περιορίσει την αυτονομία τους. 
Επιλέγοντας παπούτσια που ανοίγουν και κλείνουν εύκολα με velcro, θα δώσετε στο παιδί σας την ευκαιρία να νιώσει ικανό και "μεγάλο" που θα μπορεί πλέον να βάζει και να βγάζει τα παπούτσια του μόνο του.

Επίσης, ότι ισχύει για τα παπούτσια ισχύει και για τα άλλα είδη ένδυσης π.χ. τα παντελόνια είναι καλύτερο να έχουν λάστιχο παρά κουμπιά - ειδικά σε αυτή την ηλικία που τα περισσότερα παιδιά δοκιμάζουν και την αυτονομία στο θέμα της τουαλέτας (2-3 ετών), το τελευταίο που θα θέλατε είναι να προλάβουν να τρέξουν στη τουαλέτα αλλά να μήν μπορούν να ανοίξουν το κουμπί του παντελονιού τους.

⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐

Δέρμα, δερματίνη, ή και κάτι άλλο;

Παρακάτω θα αναλύσουμε με απλά λόγια μερικά από τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα των υλικών. Αρκεί λοιπόν να γνωρίζουμε, ώστε να είναι συνειδητή η επιλογή μας.

Δέρμα:

Από άποψη υγιεινής το δέρμα είναι η προφανής επιλογή, αφού έχει πόρους και «αναπνέει», άρα περιορίζονται σημαντικά οι πιθανότητες υπερβολικής εφίδρωσης των ποδιών, εμφάνισης μυκήτων, εξανθημάτων και φυσικά κακοσμίας.

Το δέρμα συντηρείται εύκολα με διάφορα προϊόντα του εμπορίου, ενώ μπορείτε ακόμα και να του αλλάξετε χρώμα.

Στα μειονεκτήματα του δέρματος, περιλαμβάνεται η ακριβή τιμή του, αλλά και η ευπάθειά του σε τσακίσεις, ζαρώματα και απώλεια της φόρμας του. Όσο πιο μαλακό είναι το δέρμα, τόσο πιο γρήγορα ντεφορμάρεται το παπούτσι. Επίσης ακριβώς επειδή έχει πόρους και «αναπνέει», το δέρμα δεν είναι πλήρως αδιάβροχο. Αντέχει μεν στο νερό, αλλά όχι για πολύ ώρα.

Δερματίνη:

Είναι συνθετικό υποκατάστατο του δέρματος με κύριο στόχο τη μείωση του κόστους. Υπάρχουν όμως ειδικές επεξεργασίες δερματίνης που στοιχίζουν παραπλήσια με το δέρμα, όπως για παράδειγμα η αλκαντάρα. Οι δερματίνες χρησιμοποιούνται όχι μόνο σε ρούχα και παπούτσια, αλλά και σε ταπετσαρίες σπιτιών, αυτοκινήτων, σκαφών, κλπ.

Το κύριο πλεονέκτημα της δερματίνης είναι φυσικά η κατά κανόνα χαμηλή τιμή της, καθώς και το γεγονός πως είναι πλήρως αδιάβροχη. Αντέχει επίσης περισσότερο στα ζαρώματα, στις τσακίσεις, κλπ.

Ένα από τα μειονεκτήματα της δερματίνης, είναι το γεγονός πως αν γδαρθεί, γρατσουνιστεί, κλπ τότε είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατον να διορθωθεί ή να βαφτεί.

Το κύριο όμως μειονέκτημά της είναι πως δεν έχει πόρους για να «αναπνέει», οπότε το πόδι ιδρώνει γρήγορα και προκαλείται κακοσμία. Για αυτό όμως ευθύνεται κυρίως ο εσωτερικός πάτος του παπουτσιού και πολύ λιγότερο η φόδρα ή το εξωτερικό του μέρος. Μπορείτε λοιπόν να περιορίσετε σημαντικά το φαινόμενο χρησιμοποιώντας δερμάτινους πάτους που μπορείτε να τους βρείτε σε διάφορες παραλλαγές & τιμές.

Ένα άλλο σημείο που χρειάζεται μεγάλη προσοχή με τις δερματίνες είναι η ποιότητά τους. Υπάρχουν δερματίνες πολύ κακής ποιότητας που δεν απέχουν και πολύ από το να φοράτε πλαστικές σακούλες στα πόδια σας. Χαρακτηρίζονται από την εξαιρετικά χαμηλή τιμή των παπουτσιών αυτών. Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν σας σώζουν ούτε οι δερμάτινοι πάτοι, ούτε και τα σπρέυ ποδιών. Στο άλλο άκρο βρίσκονται οι ακριβές δερματίνες, όπως π.χ. η αλκαντάρα που αναφέρθηκε και παραπάνω η οποία μάλιστα «αναπνέει».

Άλλα υλικά:

Υπάρχουν κι άλλα υλικά που χρησιμοποιούνται στα παπούτσια, είτε ως φινίρισμα είτε ως κύρια πρώτη ύλη. Ας δούμε μερικά από τα πιο συνηθισμένα …

Ένα τέτοιο υλικό είναι το ύφασμα, σε διάφορες ποιότητες (σατέν, γκρο, βελούδο, μαλλί, κλπ). Από θέμα υγιεινής το ύφασμα είναι εφάμιλλο του δέρματος, είναι όμως λιγότερο ανθεκτικό στην ταλαιπωρία για αυτό και συνηθίζεται σε πολύ αμπιγέ παπούτσια. Αντίθετα με ότι θα περίμενε κανείς, η τιμή του δεν είναι φθηνότερη, διότι απαιτούνται πιο ευαίσθητοι χειρισμοί και διαδικασίες για να «στρώσει» σωστά πάνω στο παπούτσι.

Ακόμα ένα υλικό που επανέρχεται συχνά-πυκνά στη μόδα είναι το φιλτιρέ. Ανθεκτικό κι ελαφρύ συναντάται περισσότερο στις καλοκαιρινές κολεξιόν, δεν είναι όμως λίγες οι φορές που το έχουμε δει και σε χειμωνιάτικα σχέδια. Παρά τη σύνθεσή του (ενίοτε και υφασμάτινη) το φιλτιρέ δεν προκαλεί προβλήματα υγιεινής, ενώ προσδίδει παράλληλα αέρα πολυτέλειας.

Παρόλο που είναι γνωστή εδώ και δεκαετίες από τις θαλασσινές σαγιονάρες, η σιλικόνη έκανε μεγάλη αίσθηση και στη χώρα μας όταν εμφανίστηκε ακόμα κι από μεγάλους οίκους μόδας όχι μόνο σε αναβαθμισμένες αισθητικά σαγιονάρες, αλλά και σε παιχνιδιάρικα πέδιλα και μπαλαρίνες.

Πώς να ξεχωρίζετε τα υλικά:

Ο καλύτερος τρόπος για να είστε σίγουροι από τι υλικό είναι φτιαγμένα τα παπούτσια που αγοράζετε, είναι να ψωνίζετε από καταστήματα που γνωρίζετε και εμπιστεύεστε τον ιδιοκτήτη. Και φυσικά να τον ρωτάτε.

Πέρα όμως από αυτό, στα παπούτσια υπάρχει συνήθως ετικέτα σήμανσης των υλικών τους (λέμε «συνήθως» διότι μπορεί και να μην έχουν, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν είναι καλά).

Η ετικέτα όταν υπάρχει είναι όπως αυτή που βλέπετε στην φωτογραφία.

Στη δεξιά στήλη της ετικέτας αναγράφεται η ποιότητα του υλικού, με συγκεκριμένα σύμβολα.

«Επικαλυμμένα» ονομάζονται τα δέρματα εκείνα που κατά την επεξεργασία τους έχει προστεθεί εξωτερική επίστρωση (π.χ. τα λουστρίνια).

«Άλλο υλικό» μπορεί να είναι οτιδήποτε εκτός από δέρμα, επικαλυμμένο δέρμα ή ύφασμα.

Μύθοι και πραγματικότητα:

• Το δέρμα μυρίζει «δερματίλα»:

Πολλοί άνθρωποι για να καταλάβουν αν ένα παπούτσι είναι δερμάτινο, το μυρίζουν. Τα σωστά επεξεργασμένα δέρματα όμως, δεν μυρίζουν «δερματίλα». Αν μυρίζουν, τότε πιθανότατα είναι υποδεέστερης επεξεργασίας ή/και ποιότητας. Είναι δηλαδή προτιμότερο να μυρίζουν βερνίκι, κόλλα ή την οσμή της βαφής παρά την χαρακτηριστική «δερματίλα».

• Φορώντας μόνο δερμάτινα δεν εμφανίζεται κακοσμία:

Η αλήθεια είναι πως χωρίς καθημερινό πλύσιμο των ποδιών και χωρίς συχνή εναλλαγή υποδημάτων, η κακοσμία είναι αναπόφευκτη. Το δέρμα πρώτα και το ύφασμα μετά είναι όντως τα καλύτερα υλικά για την υγιεινή των ποδιών μας, δεν είναι όμως και… θαυματουργά! Αν φροντίζουμε καθημερινά την υγιεινή των ποδιών μας, τότε με χρήση δερμάτινου πάτου (ενσωματωμένου ή ένθετου) ακόμα και οι δερματίνες δεν προξενούν εύκολα κακοσμία. Μια καλή λύση στο θέμα της κακοσμίας των ποδιών τα τελευταία χρόνια, είναι η χρήση των δημοφιλών παπουτσιών της Geox, με το πατενταρισμένο σύστημα που αναπνέουν.

• Τα δέρματα που ξεβάφουν είναι κακής ποιότητας:

Είναι αρκετά συχνό φαινόμενο τους καλοκαιρινούς μήνες να ξεβάφει πάνω στο πόδι μας το χρώμα της εσωτερικής μεριάς του δέρματος στα αφοδράριστα παπούτσια. Αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη πως το δέρμα είναι χαμηλής ποιότητας. Το πιθανότερο είναι να ευθύνεται η βαφή ή το PH του ιδρώτα μας ή (συνηθέστερα) ο συνδυασμός αυτών. Όσο πιο όξινος είναι ο ιδρώτας ενός ανθρώπου τόσο πιθανότερο είναι να προκαλέσει μετάδοση της βαφής από την αφοδράριστη πλευρά του δέρματος προς το πόδι. Η καλύτερη λύση είναι είτε να φοράτε καλοκαιρινά καλτσάκια, είτε να επιλέγετε παπούτσια που είναι φοδραρισμένα.

• Οι δερματίνες αντέχουν λιγότερο:

Σαν υλικό η δερματίνη είναι πολύ πιο ανθεκτική από το δέρμα. Εκεί που υπερτερεί το δέρμα είναι πως τυχόν γρατσουνιές, γδαρσίματα, κλπ επιδιορθώνονται εύκολα, ενώ στη δερματίνη μπορεί να μη διορθώνονται και καθόλου. Κατά τα άλλα, η γενικότερη αντοχή των παπουτσιών (ξεκολλήματα σόλας, σπασίματα τακουνιών, ξηλώματα γαζιών, κλπ) εξαρτάται από τη ποιότητα κατασκευής και την συναρμολόγηση και όχι από το αν είναι δερμάτινα ή δερματίνες.

• Τα δερμάτινα είναι πιο άνετα:

Η άνεση εξαρτάται από την ποιότητα της σόλας, της φόρμας και του εσωτερικού πάτου του παπουτσιού και όχι τόσο από το αν το παπούτσι είναι δερμάτινο ή όχι.

• Τα ακριβά παπούτσια είναι δερμάτινα:

Κατά κανόνα τα ακριβά παπούτσια είναι όντως δερμάτινα και κάτι τέτοιο είναι λογικό. Υπάρχουν όμως και πάρα πολλές εξαιρέσεις. Τρανή απόδειξη αποτελεί το γεγονός πως όλοι ανεξαιρέτως οι διάσημοι οίκοι μόδας περιλαμβάνουν στις συλλογές τους και μη δερμάτινα παπούτσια που στοιχίζουν αρκετά ακριβά, ή τις διάσημες εταιρείες με αθλητικά παπούτσια. Όπως έχουμε ήδη εξηγήσει υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που συντελούν στην τελική τιμή (ο σχεδιασμός, τα υλικά, το εργοστάσιο, η ποιότητα κατασκευής, η πολυπλοκότητα του σχεδίου, κλπ)